ΣΥΝΕΣΗ

Ξαφνικά,
ξεκλειδώνεις τους κρουνούς της ψυχής σου.
Λεύτερα τα συναισθήματα ξεπηδούν
και γιομίζουν την αίγλη και τη δόξα
του μικρού κι ευαίσθητου μυαλού σου.
Εγκαθιδρύονται στην πάμπτωχη ψυχή σου.
Συγκρατήσου! Συγκρατήσου...

Αναβλύζεις
με τη δική σου δύναμη. Με χαρά και με υγεία.
Είσαι πλημμυρισμένος από ατέλειωτη ζωντάνια.
Αν τ’ άφηνες τα αισθήματα, θα πήγαιναν πολύ ψηλά.
Ίσως και να... Μα, τι κάθομαι τώρα και λέω;
Ίσως, να ξεπερνούσαν τα ουράνια.
Μεγαλείο! Μεγαλείο...

Δίχως, όμως,
τη σύνεση που πρέπει να ‘χεις, τι θα κάνεις;
Πόσο μπορείς τα όνειρά σου, σαν χίμαιρες να κυνηγάς;
Να τρέχεις γοργά και συνεχώς κι αδιάκοπα ξοπίσω τους,
χωρίς και να μπορείς, ποτέ σου να τα πιάνεις;
Η λογική είναι αλήθεια κι όχι ψέμα του ύπνου σου.
Συγκρατήσου! Συγκρατήσου...

Τούτος, είναι
ο πηγεμός προς την απεραντοσύνη της σκέψης σου.
Λιγότερη χαρά, λιγότερη λύπη, λιγότερος καημός,
λιγότερος έρωτας, λιγότερη πίκρα, λιγότερη αγάπη,
λιγότερη ευχαρίστηση, λιγότερο πάθος.
Σκόρπισε σε πολυπληθή κρυστάλλινα κομμάτια τη ψυχή σου.
Μεγαλείο! Μεγαλείο!