ΟΙ ΚΟΙΝΟΙ ΘΝΗΤΟΙ

Συστάδες κάνουν οι θνητοί: γυροβολιές σε μύλους,
τα φτιάνουν όλα στρόγγυλα, τα βρίσκουνε εμπρός τους.
Μοσχοβολούνε κάματο, βουβοί, γεμάτοι ευπρέπεια
κι όλο ζαλίζουν του θεούς για τους μεγάλους κύκλους.

Συστάδες κάμνουν κι οι θεοί στις πλάτες των ανθρώπων,
τα φτιάνουν όλα ευθύγραμμα: τους περιμένουν να ‘ρθουν,
Αναδεικνύουν αρώματα δόξας και προσδοκίας
κι όλο ζαλίζουν τους θνητούς μ’ αυτή την προσμονή τους.

Μα, οι θνητοί γυρνοβολούν στους μύλους αιωνίως.
Πως, διάβολο, θα ευθυγραμμιστούν, ούτε κι οι ίδιοι ξέρουν.
Μάλλον, γνωρίζουν πως θεοί, δε πρόκειται να γίνουν
και μουρμουράνε συνεχώς, γυρνώντας γύρω-γύρω.

Ας περιμένουν κι οι θεοί, δε χάθηκε κι ο κόσμος.
Εδώ. Κάτω απ’ τα πόδια τους, περιστροφές τους κάνει.
Δεν ειν’, λοιπόν, το λογικό μαζί με τους ανθρώπους
κι αυτοί οι ίδιοι, οι θεοί, κύκλους να έχουν κάμνει;