ΝΑΥΑΓΙΟ

Τη στενωπό του νου περνάμε
Να πάμε απέναντι στον ήλιο
Πίσω μας τρέχουν τα σκοτάδια
Τα πόδια τρέμουν, κάνει κρύο

Η βάρκα του Θεού είναι σάπια
Και τα κουπιά της ραγισμένα.
Μ’ αυτή μας χρεώσανε να πάμε
Στης στράτας μας τα μονοπάτια.

Μπόλικα που μας έδωσαν λάθη
Με κάποιες σκέψεις κι έναν μύθο
Νερά της μπαίνουν και μπατάρει
Ο σώζων εαυτών, σωθείτω

Δεν είμαστε καπεταναίοι
Μια βόλτα είπαμε να πάμε
Κι απ’ την αρχή της ως το τέλος
Τις ίδιες λέξεις βλαστημάμε

Μα, την μπορούμε την βαρκάδα;
Μας περισσεύει το κουράγιο;
Κι αν θα πνιγούμε προς τον ήλιο
Το ξέρει μόνο το ναυάγιο