ΜΕΡΟΣ 1o

ΑΠΛΙΚΕΣ


Ο ΥΠΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
ΕΦΗΒΗ
ΝΙΟΤΗ
ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ
ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑ
Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΧΩΡΙΣ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ
ΜΑΝΙΑ

ΜΕΡΟΣ 2ο

ΕΝΤΟΛΕΣ ΔΕΚΑ


ΠΑΡΑΒΑΤΗΣ,
Ο ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΣ
ΣΥΝΕΣΗ
ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ
ΤΑ ΤΙΜΩΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Η ΑΝΤΗΛΙΑ
ΣΕΒΑΣΜΟΣ
ΟΙ ΚΟΙΝΟΙ ΘΝΗΤΟΙ
ΟΠΩΣ ΟΙ ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ

ΜΕΡΟΣ 3ο

ΦΙΛΤΑΤΕ, ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ


ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
ΑΝAΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ
Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΤΑΜΑ
ΤΟ ΓΗΡΑΣ
ΝΑΥΑΓΙΟ
ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙΑ
ΜΟΙΡΟΛΟΪ

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑ

«Θνήσκω. Ώρα με την ώρα.
Μέρα με τη μέρα.
Χρόνο με το χρόνο».

Ζωές παρέρχονται, ζωές γιορτάζουν
Πως τα μελλούμενα θα είν’ υπέροχα, τους τάζουν
Πως τα θρυλούμενα είναι σωστά, είναι σπουδαία.
Εντάξει. Κατανοητό, πως δεν θα είναι όλα ωραία
Κι όλοι βρεμένοι, μούσκεμα ως το κόκαλο, στο φως θα βγούνε.
Από τον ήλιο τον πολύ θα ζεσταθούνε.
Κι αν βρουν χαρά κι εσύ μαζί τους.
Τη λύπη αν τύχει κι απαντήσουν, τότε απομακρύνσου.

Φωνές ακούγονται, φωνές που σβήνουν.
Κάποιοι, μάλλον, θα βρήκαν το φως και θα πανηγυρίζουν
Κάποιοι άλλοι θα τ’ άκουσαν και θα το συζητούνε
Μα, επιτέλους πια. Αν ξέρουν κάτι, ας μας το πούνε
Δεν είναι τόσο δύσκολο, να μάθει ο καθένας τι συμβαίνει
κι ας κάνει από μόνος του, ό,τι καταλαβαίνει
Κι αν βρει χαρά κι εσύ μαζί του.
Τη λύπη αν τύχει κι απαντήσει, τότε απομακρύνσου.

Ανάσες βγαίνουνε, ανάσες νιώθουν
Τι κάνουν εδώ μέσα όλοι αυτοί και τι στριμώχνουν;
Γιατί ο ένας προσπαθεί τον άλλο να πατήσει;
Μήπως πιστεύουν οι τρελοί, ότι θα σταματήσει;
Αφού το ξέρουν από την αρχή, πως ένας βγαίνει, δέκα μπαίνουν
Να ‘ναι, τάχα, ο θάνατος αυτό, που δεν καταλαβαίνουν;
Κι αν βρουν χαρά κι εσύ μαζί τους
Τη λύπη αν τύχει ν’ απαντήσουν, τότε κρύψου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου